پـی . ام . آر Progressive Muskelentspannung
در آغاز قرن بیستم یک پزشک آمریکایی به نام ادموند یاکوبسن که متولد 1885 – 1976 او از یک خانواده ثروتمند سوئیسی بود که در قرن بیستم به آمریکا مهاجرت کرد.
یک روش آرامش یابی (ریلکسیشن) که از طریق انقباضات عضلاتی صورت می پذیرد ابداء نمود.
او در سال 1908 کار تحقیقاتی خود را روی انقباضات عضلانی آغاز نمود و بعد از 20 سال تحقیق و پژوهش اولین کتاب خود را تحت نام « تو باید ریلکس شوی » نوشت و در سال 1990 برای اولین بار به زبان آلمانی تحت عنوان « ریلکس شدن یک روش درمانی » ترجمه شد.
در این روش یاکوبسن اینچنین می گوید که از این طریق (روش) یک انسان مضطرب و پریشان را می توان نه تنها جسمانی بلکه روحی ریلکس نمود.
به همین دلیل او تمرینات مختلفی را در این روش ابداع نموده است که نه تنها بحث جسمی بلکه روحی فرد مضطرب را تحت شعاع قرار می دهد.
تمرین اصلی و اولیه این تکنیک خیلی طولانی و زمان بر بود، لذا به مرور زمان این روش توسعه یافت و کاربردی تر و آسانتر و کوتاهتر شد.
در سال 1897 آقای ادموند یاکوبسن در یک سخنرانی اعلام می دارد که خاطره ای از زمان 12 سالگی خود را تعریف می کند که منجر به ابداع این روش شد. او می گوید که در یک حادثه آتش سوزی خانه دوست یک رفیق صمیمی خانوادگی آنها فوت می کند و بعد از آن پدر یاکوبسن از یک آدم ارام تبدیل به یک انسان عصبی و مضطرب می شود و این خود باعث می شود که او را به فکر فرو ببرد . ارتباط بین استرس های نشأت گرفته از احساسات و هیجانات و … جسمی (فیزیکی) را مورد بررسی و تحقیق قرار دهد.
مزایای این روش درمانی که مکمل درمانهای پزشکی می باشد چیست؟
- آسان قابل یادگیری است و از این طریق روح وجسم شما به یک ریلکسی و سلامتی سالم دست پیدا می کند.
- در طول روز قابل استفاده ومی توان با دیگر تکنیکهایی همچون یوگا، چی کونگ و مریتیشن ترکیب شود.
- تاثیر سریع و تند اینتکنیک خودش را روی بیماریهای خاص تنشی همچون فشارخون، روان پریشی های قلبی، معده درد، مشکلات گوارشی، اختلالات خواب، احساس ترس هاو اضطرابها و نا آرامی ها می گذارد.
- مقاومت در برابر استرس ، مدیریت استرس را مورد حمایت قرار می دهد و کاهش بیماریها، مدت زمان بیماری، تاثیرات منفی داروها روی دیگر اندامها و یا حتی خنثی نمودن کامل تاثیرات منفی آن روی بدن می باشد.
- حمایت از دستگاه عصبی خودمختار
- ارتقاء سطح سلامتی عمومی و پیشگیری از بیماریها
- مواظبت وتوجه به مشکلات و بیماریهایی از قبیل:
- توانایی کنترل روانی ، شناختی، احساسی و رفتاری خود
- تنظیم دریافت املاح و مواد معدنی و گیاهی برای بدن خود
- رفتار و برخورد سالم
- تمرکز حواس وتقویت حافظه
- تسلط بر آرام نمودن سریع خود
- آگاهی و حساسیت بالا بر فرایندهای بدن
- دریافت پیامهای بدن
- آگاهی پیدا کردن به اندامهای داخلی بدن
- تسلط بر استرس ها و اضطرابها
- نگاه به درون
- مسئولیت پذیری
مواردی که استفاده از این تکنیک باعث بهبودی می شود عبارتند از:
- دردهای روحی و روانی
- کاهش و درمان دردهای جسمانی
- بیماری شریانهای کرونری قلب
- هیپرتونی
- کمک در درمان بیماران سرطانی
- ترس و وحشت
- اختلالات در بیخوابی و پرخوابی
- سیستم دفاعی بدن
- بیماری ام اس که یکی از بیماریهای شایع سیستم عصبی است.
10. تینیتوس یا وزوز گوش
11. بیماریهای روحی وروانی
موارد منع استفاده از PMR:
- بیش از حد گرفتگی عضلانی و بیماریهای ماهیچه ای که بهتر است قبلا از پزشک خود سوال بفرمایید.
- جنون درون زا
- افسردگی های شدید مهار نشده
- بعد از عمل های جراحی قلب باز با مشکل کرونری قلب
بطور کلی PMR به هیچ انسانی صدمه نمی زند بلکه مفید است. و فقط 5 دسته قانوناً نباید از این تکنیک استفاده کنند:
- بچه های کوچک که هنوز نمی توانند تمرکز کنند.
- افراد سالخورده و پیری که دیگر توانایی انجام تمرین را به لحاظ جسمی وتمرکزی ندارند ونمی توانند تمرین را یاد بگیرند.
- افرادی که مشکل یادگیری دارند( معلول)
افراد وبیمارانی که مشکل حرکتی دارند مخصوصاً فلجی، بعد از جراحی های سنگین و یا جراحت و زخم
- بیماران روانی و یا بیماران وسواسی شدید که در کلینیک ها نگهداری می شوند که بایستی صبر کنند و تا زمانی که بهتر شده و بعد از بهبودی نسبی با مشورت پزشک خود انجام دهند.
نباید فراموش کرد که PMR هرگز و تحت هیچ شرایطی وضعیت خطرناک و یا شرایط نامناسبی را برای شما بوجود نمی آورد . حتی اگر شما بخشی از تمرین را فراموش کنید که انجام بدهید و یا کوتاهتر و یا تغییر دهید ، مشکلی بوجود نخواهد آمد.
1- Edmund Jacobson
2- You must Relax (1934)
3- نام کتاب به آلمانی
4- Herzneurosen
5-
اعصابی که فعالیت اندامهای داخلی (قلب، شش‌ها، معده، روده، مثانه، رگ‌های خونی) را تنظیم می‌کنند با دیگر اعصاب تفاوت کارکردی دارند ولی ساختار ظاهری تقریباً مشابهی دارند. این اعصاب، دستگاه عصبی خودمختار نامیده می‌شود و کار آن ها غیرارادی است. رشته‌های عصبی آوران دستگاه عصبی خودمختار از سلول‌های حسی اندامهای داخلی شروع می‌شوند.
پیام های عصبی حسی از آنها به مغز هدایت می‌شود و پس از تبدیل به دستورات حرکتی مستقیماً به اندام داخلی وارد می‌شود. دستگاه عصبی خودمختار متشکل از دستگاه‌های سمپاتیک و پاراسمپاتیک است و اثری متضاد با یک دیگر دارند. به عنوان مثال، دستگاه سمپاتیک نبض را تند و دستگاه پاراسمپاتیک ضربان قلب را کند می کند.
دستگاه عصبی خودمختار مستقیماً تحت تأثیر اراده‌ی ما قرار ندارد. این دستگاه فعالیت اندامهای داخلی را تنظیم می‌کند. این تنظیم می‌تواند از کشش دیواره‌ی رگ تا اتساع مردمک چشم متغیر باشد. دستگاه‌های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک کارهایی انجام می‌دهند که در قسمت‌هایی مخالف یکدیگرند، با تنظیم هر کدام از این دستگاه‌ها، کار اندام ها متعادل می شود.
دستگاه عصبی خودمختار شامل بخش‌هایی از دستگاه عصبی مرکزی و محیطی است. درون بدن، این دستگاه تمامی اعمال غیر ارادی مثل فعالیت شش‌ها، قلب ، رگ‌های خونی (سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها )، معده، روده و مثانه را کنترل می‌کند. این دستگاه گاهی اعمال انعکاسی را نیز کنترل می کند که در آن تکانه‌های عصبی از گیرنده‌های اندامهای داخلی شروع می‌شوند و به صورت تکانه‌های حرکتی به اندامها برمی‌گردند.
6- Hypertonie
7- Multiple Sklerose
دیدگاه ها بسته شده است.