چرا طبیعت مخالف خودشناسی ماست؟
انسان از لحاظ بدن فیزیکی (بدن قمری) عضوی از طبیعت است و به او خدمت می کند. چون طبیعت برای اینکه برقرار باشد، احتیاج به چهار قلمرو جمادی، نباتی، حیوانی و انسانی دارد. هر کدام از این قلمروها از بین برود، کل نظام طبیعت از هم می پاشد. از طرف دیگر، انسانها انرژی کائنات را می گیرند و به زمین انتقال می دهند. به همین خاطر، طبیعت به انسان، البته انسانی با کانشسنس خواب، به طور کامل احتیاج دارد. در نهایت نیز، انسانها بدن قمری را که طبیعت در اختیار آنها قرار داده، به خود طبیعت باز می گردانند، اما کسانی که با کار درونی، بدن های شمسی (بدن های آتش) را می سازند از طبیعت و از زیر قانون خورشید خارج می شوند و خورشید به آنها نامیرایی اعطا می کند و به آنها این امکان را می دهد که از چرخه سمسارا خارج شوند. به همین خاطر، ما باید زنجیر طبیعت را بشکنیم و خودمان را از آن خلاص کنیم.
مولوی می فرماید :
این جهان زندان و ما زندانیان
حفره کن زندان و خود را وارهان
مراقبه تجربه یگانگی با نیروی عالم
مدت زمان 21 دقیقه